Po wojnie powrócił do Nowego Jorku i rozpoczął pracę w radiu, teatrze, reklamie oraz występach na Broadwayu.

W 1946 debiutował w filmie Dziwna miłość Marthy Ivers. Przez 60 lat wystąpił w 83 filmach i 9 sztukach. Przez wiele lat przyjaźnił się z amerykańskim aktorem filmowym, Burtem Lancasterem, z którym zagrał w sześciu filmach: I Walk Alone (1948), Pojedynek w Corralu O.K. (1957), Uczeń diabła (1959), Siedem dni w maju (1964), Zwycięstwo nad Entebbe (1976) i Twardziele (1986).

Zanim w 1996 otrzymał nagrodę Oscara za całokształt twórczości aktorskiej, był wcześniej trzykrotnie do tej nagrody nominowany, za role w filmach: Champion (1949), Piękny i zły (1952) i Pasja życia (1956). Za rolę Vincenta van Gogha w ostatnim z nich otrzymał nagrodę Złotego Globu. Światową sławę zdobył tytułową rolą przywódcy powstania niewolników, w filmie Spartakus (1960) w reżyserii Stanleya Kubricka. Zagrał w takich hollywoodzkich produkcjach jak: Ostatni zachód słońca (1961), Układ (1969) czy Był sobie łajdak (1970).

W 1968 roku odebrał nagrodę im. Cecila B. DeMille’a.

Natomiast rola naukowca, Adama, mieszkańca pozaziemskiej stacji doświadczalnej „Tytan” w dreszczowcu sci-fi Saturn 3 (1980), przyniosła mu nominację do nagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora.

Jest autorem siedmiu książek – dwóch autobiografii: Syn śmieciarza i Wspinając się na górę, trzech powieści oraz dwóch książek dla dzieci.

Jest aktywny społecznie. W 1981 otrzymał prezydencki Medal Wolności, najwyższe cywilne odznaczenie przyznawane przez prezydenta USA. W 1999 został uhonorowany przez Amerykański Instytut Filmowy nagrodą za życiowe osiągnięcia w dziedzinie filmu. Ponadto pełnił funkcję ambasadora dobrej woli dla Departamentu Stanu USA. Jest kawalerem francuskiego orderu Legii Honorowej.

W 1966 roku gościł w łódzkiej Filmówce, gdzie spotkał się ze studentami i dziennikarzami. Relacją z tej wizyty jest etiuda Marka Piwowskiego i Feriduna Erola, Welcome Kirk.